پیدایش ساعت در جهان از کجا آغاز شد؟
پیدایش ساعت داستان تلاش انسان برای سنجش زمان است. از ساعتهای آفتابی و آبی تا نخستین ساعتهای مکانیکی، ابزارهای گوناگونی ساخته شد و این مسیر تا عصر تکنولوژی ادامه یافت. همهچیز از نیاز به دانستن «زمان» شروع شد. انسانها برای اندازهگیری گذر روز و شب ابزار ساختند. این مسیر طولانی بود و پر از نوآوری. از سایهی خورشید تا چرخدندههای ظریف، ماجرا ادامه پیدا کرد و به عصر تکنولوژی رسید.
از رصد خورشید تا ابزارهای نخستین
مردم با ساعتهای آفتابی و ساعتهای آبی زمان را میسنجیدند. این ابزارها ساده بودند اما کاربردی. پیش از اختراع ساعت مکانیکی، همین روشها معیار زمان به شمار میآمد.
قرنهای سیزدهم تا شانزدهم: انقلاب مکانیکی
پایان سدهی سیزدهم، نمونههای ساعت مکانیکی در اروپا پدیدار شد. این ساعتها ساده بودند و صفحهی درجهبندی نداشتند. زمان را تقریبی نشان میدادند. در سدهی چهاردهم، ساعتهای بزرگ کلیسایی رواج یافت. آهنگران سازوکار زنگ را تقویت کردند تا صدای آن در شهر شنیده شود. سدهی شانزدهم، دورهی جهش بود. سازندگان به جای آهن، از برنج، برنز و نقره استفاده کردند. ظاهر ساعتها زیباتر شد و دقتشان بالاتر رفت.
سوئیس و تولد ساعت جیبی
میانهی سدهی شانزدهم، صنعت ساعتسازی در سوئیس جان گرفت. محدودیت استفاده از جواهرات، بسیاری از جواهرفروشان را به ساعتسازی کشاند. سال ۱۵۷۴ نخستین ساعت جیبی برنزی با طرحهای حکاکیشده معرفی شد. این اتفاق مسیر تازهای برای ساعتسازان باز کرد.
قرنهای هفدهم تا نوزدهم: رقابت ساعتهای جیبی
ساعتهای جیبیِ آغازین فقط زمان را نشان میدادند. دههی ۱۶۸۰ عقربهی دقیقهشمار به ساعت اضافه شد. حدود ده سال بعد، ثانیهشمار هم آمد؛ هرچند در ابتدا چندان محبوب نبود. با رواج ژاکت در انگلستان، ساعتهای جیبی جای بندهای آویزی را گرفتند. بدنه را صیقلی ساختند تا لبههای تیز به لباس آسیب نزند. تا پیش از ۱۶۱۰ بسیاری از ساعتهای جیبی شیشه نداشتند؛ بعد از آن، شیشه برای محافظت اضافه شد.
